Στη Μυτιλήνη των διαφιλονικούμενων συνόρων και πεποιθήσεων, ανάμεσα στις πολλαπλές αόρατες προσπάθειες συνύπαρξης και αλληλεγγύης και τις πολλές χορωδίες και θεατρικές ομάδες ξεχωρίζουν μερικές δράσεις που είναι πλέον διαπολιτισμικές και χτίζουν ένα habitus αλληλεγγύης.[1]
“Opera Babel” Φεβρουάριος – Μάρτιος 2017 (θίασος 50 ανθρώπων από 4 – 60+χρονών, και διαφορετικές καταγωγές).. Η παράσταση ήταν εμπνευσμένη από το “Έπος του Γιλγαμές” που όμως εδώ είχε διαφορετικό τέλος: «Γιατί πολύ απλά εδώ στη Λέσβο, γράφεται μια νέα ιστορία, αυτή στην οποία, πάνω σε μια σκηνή θα συναντηθούν πρόσφυγες, ντόπιοι, εθελοντές, παιδιά, ερασιτέχνες και επαγγελματίες τραγουδιστές και μουσικοί για να μας ταξιδέψουν σε ένα νέο κόσμο. Αυτόν στον οποίο όλοι μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά…»[2]
MAHABHARABBIT Μάιος 2018 (θίασος 60 ανθρώπων από 4 – 60+χρονών, και διαφορετικές καταγωγές). Η παράσταση έγινε αμέσως μετά τις επιθέσεις ορισμένων κατοίκων ενάντια σε συγκέντρωση προσφύγων στην πλατεία Σαπφούς. Ονομάστηκε Μαχαμπαράμπιτ, από το ινδικό έπος Mahabarata, τον σύγχρονο κατακλυσμό απορριμμάτων (σε αντιστοιχία με αυτόν του Νώε) και τη κατάληξη rabbit, ένα Μαγικό Κουνέλι που δίνει την ιδέα του αερόστατου, «ενός αερόστατου που δεν λειτουργεί από τον αέρα και τη φωτιά αλλά με την καλή συνεργασία και την αλληλεγγύη»[3] και προτείνει την ιδέα της ανακύκλωσης – μεταποίησης.[4]
14/5/2018 Αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Μαρίας στην Κρίστη στο 6o Πειραματικό γυμνάσιο όπου γίνονται οι πρόβες της Cantalaloun:
«Η ιδέα ξεκίνησε δύο καλοκαίρια πριν στο festival στα Τσαμάκια όπου είμασταν μαζί με τον Φρεντ τη Μαρίζα και τη Χριστίνα. Ηταν ένα τριήμερο ανοιχτό σε όλους με ακροβατικά μουσικές χορό δέσιμο ναυτικών κόμπων. Επειδή μας άρεσε είπαμε να το συνεχίσουμε και έτσι τον επόμενο Νοέμβρη ξεκίνησε με μια συνάντηση στο Μοσαϊκ (βλέπε post) όπου κάναμε στην αρχή τις πρόβες. Στηριζόμαστε αποκλειστικά σε δικούς μας πόρους και σε crowdfounding. Εκτός της cantalaloun είναι και η polyfonica με τα μικρά παιδάκια. Είναι ωραία γιατί συναντιόμαστε όλοι μαζί. Εμένα είναι και τα παιδιά μου μαζί και μ’αρεσει παρα πολύ που κάνουμε κάτι κοινό μαζί, γιατί μετά, τα τραγούδια τα μεταφέρουμε στο σπίτι και μεταφέρεται εκεί η ενέργεια της χαράς.
Μ’αρέσει που συναντιόμαστε εδώ άνθρωποι από διαφορετικές χώρες, διαφορετικούς πολιτισμούς διαφορετικές ηλικίες και τελικά ενωνόμαστε τραγουδώντας και τελικά βλέπουμε ότι δεν είμαστε πολύ διαφορετικοί αλλά έχουμε κάτι πολύ κοινό που είναι η αγάπη για το τραγούδι. Και αυτή η διάθεση να επικοινωνήσεις και να γνωρίσεις καινούργιους πολιτισμούς, μουσικές είναι πολύ σπουδαία. Η χορωδία ξεκίνησε από τη χαρά και την αγάπη ανθρώπων να βρεθούν μαζί να τραγουδήσουν και αυτός ο πυρήνας έφερε κι άλλους κι άλλες και είναι ανοιχτή σε όλους όσους θέλουν και σκέφτονται έτσι.
Προσπαθούμε να ενώσουμε όλες τις φωνές μας μαζί και να βγει μέσα από αυτή τη διαφορετική δημιουργία φωνών (σοπράνο, μέσο ματζόρε) αυτή η νέα σύνθεση. Το σώμα για μας έχει σημασία και γι’ αυτό θέλουμε να μην είμαστε τυποποιημένοι ομοιόμορφοι αλλά χρωματιστοί διαφορετικοί. Το να είσαι ο εαυτός σου βγαίνει πιο καθαρά. Τραγουδάς και βγαίνει η ψυχή σου από μέσα.
Η χορωδία πήγε στην αντιφασιστική πορεία γιατί το τραγούδι είναι ένας τρόπος και να διαμαρτυρηθείς και να προτείνεις κιόλας. Δηλαδή να προτείνεις τη χαρά και το ότι μπορεί να αλλάξει αυτή το σύστημα προς το καλύτερο. Γιατι το τραγούδι η μουσική ο χορός και οι τέχνες γενικά μας ενώνουν παρα μας χωρίζουν».
Από αυτή τη μέρα και μετά η χορωδία κατακλύζει με τις μουσικές της τις γειτονιές και τις πλατείες της Λέσβου και κυρίως την Πλατεία Σαπφούς, κάθε φορά που το θεωρεί αναγκαίο. Σιγά σιγά φτιάχνει ένα habitus αλληλεγγύης και συνεργασίας και εμπνέει και άλλες συλλογικότητες.
Κρίστη Πετροπούλου
Δεκέμβριος 2019
[1] Bourdieu, 1972; Wacquant, 2016; Petropoulou, 2019.
[2] Νατάσα Παπανικολάου, 2017 https://kinisienergoipolites.blogspot.com/2017/03/blog-post_59.html
[3] Δέσποινα Φρατζή,2018 https://www.vice.com/gr/article/ywezqv/sth-mytilhnh-kapoioi-prosfyges-epai3an-se-mia-parastash-me-8ema-to-periballon
[4] «O περσινός καταστροφικός σεισμός στη Λέσβο καθώς και η διαρκής μετακίνηση ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους για να επιβιώσουν συνδέονται στην ιστορία που φτιάξαμε με τον μύθο του Κατακλυσμού» λένε στο κάλεσμα τους.
[5] Εμπνευσμένες από αυτήν την ιδέα και τις μουσικές της Αφρικής που ήρθαν το 2019 στη Μυτιλήνη με διάφορ@ς μουσικούς της προσφυγιάς, θα γίνουν νέες δράσεις αργότερα, από άλλες συλλογικότητες. Όπως η μουσικοχορευτική παράσταση Χορεύοντας για την Ειρήνη του RAD MUSIC concert #RadMusicLesvos και άλλες παραστάσεις στο κάστρο της Μυτιλήνης.
Αναφορές:
Bourdieu P., 1972. Outline of a theory of practice; Cambridge: Cambridge University Press.
Wacquant L., 2016. A concise genealogy and anatomy of habitus The Sociological Review, Vol. 64, 64–72.
Petropoulou C., 2019. Can the poetic of commoning change the habitus? Reflexions from Lesvos with a Latin American perspective of urban – regional social movements. In : Gouvias D., Petropoulou C., Tsavdaroglou C., 2019. Contested Borderscapes.Transnational Geographies vis-à-vis Fortress Europe. Invisibles Cities, pp.125-138.
Φρατζή Δ.,2018. https://www.vice.com/gr/article/ywezqv/sth-mytilhnh-kapoioi-prosfyges-epai3an-se-mia-parastash-me-8ema-to-periballon
Παπανικολάου Ν., 2017 https://kinisienergoipolites.blogspot.com/2017/03/blog-post_59.html
Συναυλία 2/11/2019 https://www.youtube.com/watch?v=eev9nXkudBk&list=PL5PV2BCFDWvUiHiZviQT43RDw5yKD64_-&index=2