Ετικέτα: αλληλεγγύη

Κατηγορίες
Αντιστάσεις

‘Αόρατες γυναίκες’

Για κάθε Φεριντέ στη Μόρια που μιλάει και η φωνή της δεν ακούγεται,

για κάθε Ελένη στη Μυτιλήνη της οποίας η ζωή αγνοείται, 

για κάθε γυναίκα στον κόσμο που προσπαθεί να βρει έναν τόπο.

Εμείς, οι γυναίκες ουρλιάζουμε για ελευθερία 

μα μας αποσιωπούν με κάθε μορφή βίας.

Κουραστήκαμε να κρυβόμαστε,

Κουραστήκαμε να φοβόμαστε, 

για τα σώματά μας, τα παιδιά μας.

Κουραστήκαμε να ακούμε για ακόμα μια γυναικοκτονία,

Από τους άντρες μέχρι την πατριαρχία

Από τα αφεντικά μέχρι τον καπιταλισμό.

Αδελφές μας, 

ήρθε η ώρα οι φωνές μας να ακουστούν

ήρθε η ώρα να αγωνιστούμε & 

να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.

Για την κάθε μία σ’ αυτόν τον κόσμο,

για όλες μας, 

Για τη ζωή!

Viva!

(Μανιφέστο των Αόρατων Γυναικών)

Οι ‘Αόρατες Γυναίκες’ είναι μια πρωτοβουλία που ξεπήδησε από την ερευνητική ομάδα ‘Αόρατες Πόλεις’ του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, η οποία περιλαμβάνει γυναίκες που κατοικούν ή διέρχονται από τη Λέσβο (πολλές από αυτές δεν είναι πλέον στο νησί). 

Αρχικός σκοπός της ήταν να ανταποκριθεί στο κάλεσμα των Γυναικών Ζαπατίστας για την Δεύτερη Διεθνή Συνάντηση Γυναικών που αγωνίζονται στην Τσιάπας, στο Μεξικό στις αρχές Δεκέμβρη του 2019. Αποφασίστηκε να σταλεί ένα video που θα καταγράφει τον λόγο των γυναικών που έχουν περάσει ή ζουν εγκλωβισμένες στο hot spot της Μόριας καθώς και τις δράσεις τους κατά της γυναικοκτονίας στα νησιά του Αιγαίου.

Στο πλαίσιο της υλοποίησης του video, πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις στις οποίες συζητήθηκε το κάλεσμα των ζαπατίστας, μία δράση συλλογής φωνών, εικόνων και θεατρικών προτάσεων και μία δράση κοινής δημιουργίας μωσαϊκού-τοιχογραφίας, σε συνεργασία με το εργαστήριο επανάχρησης του Μοsaik[1]. Η διαδικασία της επανάχρησης υλικών που φαινομενικά θεωρούνται απόβλητα, πέρα από ότι καλύπτει πραγματικές ανάγκες στο νησί, έχει και συμβολικό χαρακτήρα καθώς ‘απόβλητες’ θεωρούνται και πολλές ανθρώπινες ζωές σε αυτό. Ως εκ τούτου, η αλλαγή της σημασίας των υλικών μέσα από την επανάχρησή τους καθίσταται ανάλογη της ορατοποίησης  γυναικών από κάθε γωνιά του πλανήτη. 

Το video ετοιμάστηκε και ταξίδεψε διαδικτυακά στην πόλη του Μεξικού όπου το παρέλαβε η ομάδα των Geobrujas η οποία, μέσα από ένα κομβόι 400 γυναικών σε ένα ταξίδι 22 ωρών μέχρι τη ζούγκλα της Λακαντόνα, το παρέδωσε στις ζαπατίστριες[2]. Το video έγινε αφορμή για το άνοιγμα μιας διόδου επικοινωνίας με φεμινιστικές συλλογικότητες του Μεξικού, διαδικασία που είναι ακόμα σε εξέλιξη.

Βιολέτα Δημητρακοπούλου & Νάγια Τσελεπή
Δεκέμβριος 2019

[1] https://lesvosmosaik.org/what-we-do/classes-2-2/

[2] O εναρκτήριος λόγος των γυναικών Ζαπατίστας στην έναρξη της 2ης Διεθνούς Συνάντησης των Γυναικών που αγωνίζονται σε διάφορες γλώσσες εδώ.

Φωτογραφίες:
Βιολέτα Δημητρακοπούλου
ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Κατηγορίες
Αντιστάσεις

Αλληλεγγύη, αντι-φασιστικοί αγώνες & Covid-19

14 Μαρτίου 2020, πρώτη μέρα μετά την ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης για κλείσιμο καταστημάτων συνάθροισης και για ριζική αλλαγή του τρόπου που επικοινωνούμε, αλλά η πλατεία Σαπφούς στο κέντρο της Μυτιλήνης ήταν γεμάτη από κόσμο. Αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες από την Ελλάδα και πολλές χώρες της Ευρώπης συγκεντρώθηκαν για να υποστηρίξουν το κάλεσμα της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Λέσβου Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης για:

“-να δηλώσουμε έμπρακτα την αντίθεσή μας στον εκφασισμό της κοινωνίας του νησιού -και σε κάθε μορφή φασισμού & εθνικισμού- και να στείλουμε φασίστες και νεοναζί πίσω στις τρύπες τους

-να ενώσουμε τις φωνές μας υπέρ των ανοιχτών συνόρων, της ελεύθερης μετακίνησης στις χώρες της Ευρώπης και κατά της παράνομης διακίνησης ανθρώπων”.

Η συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκαν το πρωί του Σαββάτου κάνοντας μία διαδρομή μέσα από γειτονιές και το εμπορικό κέντρο της Μυτιλήνης, την προκυμαία, το  κτίριο της Περιφέρειας, το λιμάνι και τα δικαστήρια.

Οι δράσεις σχολιάστηκαν ποικιλοτρόπως και -ως επί το πλείστον- αρκετά κριτικά, με χαρακτηριστικό το άρθρο τοπικής εφημερίδας με τίτλο ‘H πιο επικίνδυνη ανοησία της χρονιάς έγινε σήμερα στη Μυτιλήνη!’[2]. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να δει κανείς τις κριτικές που ασκήθηκαν όχι από αυτούς/ες που ούτως ή άλλως θα το έκαναν αλλά “από ανθρώπους οι οποίοι θα στήριζαν τις πορείες αν δεν υπήρχε το ζήτημα του κορωναϊού, δηλαδή από συντρόφους και συντρόφισσες αυτού του αγώνα.” (βλ. σχετικό άρθρο του Ηλία Πιστικού)[3]. 

Ως απάντηση στις κριτικές αυτές, η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Λέσβου Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης τοποθετήθηκε άμεσα με κείμενο με τίτλο ‘Σχετικά με την πορεία του Σαββάτου 14/3 (Μυτιλήνη) ή Περί κοινωνικής ευθύνης’. 

“Για όλους αυτούς τους λόγους και με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά βγήκαμε στον δρόμο ενάντια στον γενικευμένο φόβο που τρέφει όλων των ειδών τους ‘φασισμούς’ απέναντι στο διαφορετικό. Υποσχόμαστε, όταν τελειώσει η επιδημία, να ξαναβγούμε και να είμαστε χιλιάδες.”

Nάγια Τσελεπή
Μάρτιος 2020

[1] https://www.tovima.gr/2020/03/13/society/koronoios-kleinoun-ola-ta-emporika-katastimata-sta-190-ta-krousmata/

[2] https://www.lesvosnews.net/articles/news-categories/koinonia/h-pio-epikindyni-anoisia-tis-hronias-egine-simera-sti-mytilini

[3] https://info-war.gr/menoumespiti-i-menoumemoria-toy-ilia-pistikoy/

Φωτογραφίες:
1,2,3,4,7 από Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Λέσβου & 5,6 από Νάγια Τσελεπή
ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Κατηγορίες
Αντιστάσεις

Ξενοφοβιός

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης και πορείας αλληλεγγύης της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Λέσβου Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 14 Μαρτίου 2020 στη Μυτιλήνη μοιράστηκαν στους αλληλέγγυους μάσκες με το χαρακτηριστικό ΧΕΝΟPHOBIA καθώς και flyer -προς περαιτέρω διαμοιρασμό- στα ελληνικά και τα αγγλικά, με τίτλο ‘ΞΕΝΟΦΟΒΙΟΣ’ και ‘ΧENOPHOBIA VIRUS’ αντίστοιχα. Ήταν η πρώτη μέρα μετά την ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης για κλείσιμο καταστημάτων συνάθροισης και για ριζική αλλαγή του τρόπου που επικοινωνούμε οπότε το συγκεκριμένο κείμενο σχολίαζε με πολύ εύστοχο και καυστικό τρόπο τις ‘αόρατες’ διαστάσεις ενός ιού που συνιστά μεγαλύτερο κίνδυνο απ’ ότι ο αντίστοιχος του κορωναϊού, αυτού της ξενοφοβίας.

“Ο Ξενοφοβιός (xenovid 20) είναι μια εξαιρετικά ιογενής λοίμωξη που εξαπλώνεται ταχύτατα σε όλο τον κόσμο. Παρόλο που είναι ακόμα άγνωστο πόσο επικίνδυνος είναι αυτός ο νέος ιός την περασμένη εβδομάδα αναφέρθηκαν αρκετοί θάνατοι, μεταξύ των οποίων και ένα παιδί δύο ετών. Μείνετε ενημερωμένοι/ες και λάβετε τα κατάλληλα μέτρα για να αποφύγετε μια κρίση στην περιοχή σας!

Βασικά Συμπτώματα:

  • Εμπύρετη απέχθεια προς τους ξένους
  • Αιφνίδιες ρατσιστικές εξάρσεις
  • Ισλαμοφοβικά σχόλια ή σκέψεις
  • Εθνικιστικές ιδέες ή/και ξαφνική έλξη προς τις εθνικές σημαίες
  • Παραληρήματα ανωτερότητας έναντι άλλων

Μετάδοση

Ο ιός μεταδίδεται συνήθως μέσω του διαδικτύου και των προσωπικών επαφών. Ο συνηθέστερος τρόπος μετάδοσης του είναι η επαφή με: fake news, φασίστες, ακτοφύλακες, FRONTEX, αστυνομικούς, θρησκευτικούς ηγέτες και κυβερνητικούς αξιωματούχους. Ο ιός εντοπίζεται πολύ συχνά στις εθνικές σημαίες. 

Πως να προστατεύσετε τον εαυτό σας

  • Αποφύγετε οποιαδήποτε επαφή ή συσχέτιση με ακτοφύλακες, FRONTEX και μπάτσους
  • Αποφύγετε τις διαδηλώσεις που διοργανώνουν οι δημοτικές – περιφερειακές αρχές
  • Οι επισκέπτες νεοναζί πρέπει να απομονωθούν αμέσως και να τεθούν σε καραντίνα
  • Έχει αποδειχθεί ότι η εντατική επαφή με ξένους ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες μόλυνσης
  • Αποφύγετε τις βασικότερες περιοχές λοίμωξης όπως: τα πλοία FRONTEX, το μπαρ Hacienda και τα μπλόκα κοντά στο εργοστάσιο της Δ.Ε.Η. και στο χωριό Μόρια
  • Να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί/ες με τις υπεραπλουστευμένες απαντήσεις σε σύνθετες ερωτήσεις.”

Νάγια Τσελεπή
Μάρτιος 2020

[1] https://www.tovima.gr/2020/03/13/society/koronoios-kleinoun-ola-ta-emporika-katastimata-sta-190-ta-krousmata/

Φωτογραφίες: Νάγια Τσελεπή
ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Κατηγορίες
Αντιστάσεις

#All Women Against Moria

Στην καθημερινότητα των γυναικών και των κοριτσιών του hot spot της Μόριας κυριαρχεί αδυσώπητη ανασφάλεια. Σε ένα κέντρο κράτησης όπου η χωρητικότητα είναι για 3.000 άτομα, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Απρίλιος 2020) διαμένουν πάνω από 20.000 άνθρωποι. Ακόμα περισσότερο για τις γυναίκες, η κατάσταση αυτή επιτείνει την ανασφάλειά τους καθώς οι περισσότερες είναι θύματα διαφορετικών τύπων βίας, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού. Η βία αυτή δεν είναι πρωτόγνωρη για τις ίδιες καθώς τις περισσότερες φορές την υφίσταντο στις χώρες απ’ όπου προέρχονταν, κατά την διάρκεια της μετακίνησής τους προς την Ευρώπη και μέσα στο hot spot επιτείνεται σε μεγάλο βαθμό. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η ανάγκη οι γυναίκες που ταξιδεύουν μόνες να στεγάζονται στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους, τα ‘safe-space’ γυναικών. Δυστυχώς, οι χώροι αυτοί είναι ελάχιστοι και υπερπληθείς, οπότε πολύ συχνά οι μόνες γυναίκες αναγκάζονται να μείνουν σε σκηνές που τοποθετούνται σε περιοχές με αντρικό πληθυσμό, γεγονός που κάνει την επιβίωσή τους πολύ δύσκολη.

Γι’ αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες που βιώνουν καθημερινά στο hot spot της Μόριας αλλά για τις αιτήσεις ασύλου που όλο και καθυστερούν εκατοντάδες γυναίκες μετανάστριες-προσφύγισσες έκαναν πορεία και διαδήλωση στις 30 Ιανουαρίου του 2020 από τη Μόρια μέχρι τη Μυτιλήνη. To κεντρικό σύνθημα των γυναικών κατά την διάρκεια της πορείας ήταν ‘η Μόρια είναι η κόλαση των γυναικών’ το οποίο υποστηρίχθηκε από αλληλέγγυους/ες στα social media με το το #AllWomenAgainstMoria και το ‘κάθε ανοχή για τις συνθήκες στην Μόρια και τον γεωγραφικό περιορισμό των αιτούντων άσυλο στα νησιά είναι εγκληματική’.

Οι φωνές τους ήταν πολύ δυνατές[1] και δεν τις σταμάτησαν ούτε η καταρρακτώδης βροχή, ούτε οι ασπίδες των ένστολων των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας.

 

Οι μαρτυρίες των ίδιων των γυναικών σε συνομιλίες και συνεντεύξεις που πήρε η μία από τις γράφουσες είναι χαρακτηριστικές:

“Η Μόρια δεν είναι Ευρώπη. Η Μόρια είναι ένα μέρος χειρότερο από το Αφγανιστάν. Εμείς, οι γυναίκες δεν είμαστε ασφαλείς στη Μόρια. Στη Μόρια οι άνθρωποι σκοτώνονται. Μας συμπεριφέρονται χειρότερα και από σκυλιά. Απαιτούμε από τα Ηνωμένα Έθνη να μας βοηθήσουν. Η Μόρια δεν είναι Ευρώπη. Η Μόρια δεν είναι ασφαλές μέρος και οι νέοι, νέες αυτοκτονούν για να τελειώσουν τις ζωές τους. Ζητάμε δικαιοσύνη!”

“Θέλουμε δικαιοσύνη, θέλουμε ελευθερία. Όταν έπρεπε να περάσουμε τη θάλασσα καταλάβαμε ότι μπορεί να πνιγούμε, αλλά δεχτήκαμε αυτό το ρίσκο για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Δυστυχώς είναι χειρότερα και από το Αφγανιστάν, δεν νιώθουμε ασφαλείς στο στρατόπεδο της Μόριας, υποφέρουμε από τις συνθήκες που υπάρχουν στη Μόρια. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ούτε και με την ίδια την κόλαση την κατάσταση που έχουμε στη Μόρια….”.

“Βάλαμε τις ζωές μας σε κίνδυνο. Βάλαμε τις ζωές μας σε κίνδυνο όταν μπήκαμε στις πλαστικές βάρκες ενώ γνωρίζαμε ότι υπάρχει η πιθανότητα να μην φτάσουμε ζωντανές/οι στην Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα μας φυλακίζει; Η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη. Η Ελλάδα είναι χειρότερη και από το Αφγανιστάν. Ζητάμε δικαιοσύνη! Ήρθαμε εδώ για ζήσουμε και γι’ αυτό βάλαμε τις ζωές μας σε κίνδυνο αρκετές φορές”.

“Δεν ζητάμε τίποτα άλλο από εσάς, πέρα από ελευθερία, απλά αφήστε μας να φύγουμε για τα παιδιά μας. Έχουμε επιβιώσει από πολύ άσχημες καταστάσεις. Αφήστε τα παιδιά μας να έχουν μια ήρεμη ζωή. Γιατί δεν δείχνετε λίγο έλεος σε εμάς; Γιατί κανείς δεν μας ακούει; Γιατί δεν θέλετε να μας ακούσετε; Γιατί δεν καταλαβαίνετε; Βάλαμε τις ζωές μας σε κίνδυνο για να φτάσουμε επιτέλους εδώ και εσείς μας απελαύνετε”.

Οι γυναίκες μετανάστριες ουρλιάζουν για ελευθερία, ήρθε η ώρα οι φωνές τους να ακουστούν, οι ‘αόρατες’ γυναίκες να γίνουν ορατές.

 

Βιολέτα Δημητρακοπούλου & Nάγια Τσελεπή
Απρίλιος 2020

[1] https://www.facebook.com/pikpalesvos/videos/vb.1650025878606170/219273879103901/?type=2&theater

Φωτογραφίες:
photo 1: Νατάσα Παπανικολάου, https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2678746445527723&set=a.369280483141009&type=3&theater 
photo 2 & 3: Lesvos Solidarity Pikpa, All Women Against Moria, https://www.facebook.com/pg/pikpalesvos/photos/?tab=album&album_id=2555028444772571&__tn__=-UCH-R 
photo 4, 5 & 6:  Βιολέτα Δημητρακοπούλου
ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Κατηγορίες
Κοινο(ποιήσεις)

Διαπολιτισμικές χορωδίες που χτίζουν ένα habitus αλληλεγγύης

Στη Μυτιλήνη των διαφιλονικούμενων συνόρων και πεποιθήσεων, ανάμεσα στις πολλαπλές αόρατες προσπάθειες συνύπαρξης και αλληλεγγύης και τις πολλές χορωδίες και θεατρικές ομάδες ξεχωρίζουν μερικές δράσεις που είναι πλέον διαπολιτισμικές και χτίζουν ένα habitus αλληλεγγύης.[1]

“Opera Babel” Φεβρουάριος – Μάρτιος 2017 (θίασος 50 ανθρώπων από 4 – 60+χρονών, και διαφορετικές καταγωγές).. Η παράσταση ήταν εμπνευσμένη από το “Έπος του Γιλγαμές” που όμως εδώ είχε διαφορετικό τέλος: «Γιατί πολύ απλά εδώ στη Λέσβο, γράφεται μια νέα ιστορία,  αυτή στην οποία, πάνω σε μια σκηνή θα συναντηθούν πρόσφυγες, ντόπιοι, εθελοντές, παιδιά, ερασιτέχνες και επαγγελματίες τραγουδιστές και μουσικοί για να μας ταξιδέψουν σε ένα νέο κόσμο. Αυτόν στον οποίο όλοι μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά…»[2]

MAHABHARABBIT Μάιος 2018 (θίασος 60 ανθρώπων από 4 – 60+χρονών, και διαφορετικές καταγωγές). Η παράσταση έγινε αμέσως μετά τις επιθέσεις ορισμένων κατοίκων ενάντια σε συγκέντρωση προσφύγων στην πλατεία Σαπφούς. Ονομάστηκε Μαχαμπαράμπιτ, από το ινδικό έπος Mahabarata, τον σύγχρονο κατακλυσμό απορριμμάτων (σε αντιστοιχία με αυτόν του Νώε) και τη κατάληξη rabbit, ένα Μαγικό Κουνέλι που δίνει την ιδέα του αερόστατου, «ενός αερόστατου που δεν λειτουργεί από τον αέρα και τη φωτιά αλλά με την καλή συνεργασία και την αλληλεγγύη»[3] και προτείνει την ιδέα της ανακύκλωσης – μεταποίησης.[4]

14/5/2018 Αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Μαρίας στην Κρίστη στο 6o Πειραματικό γυμνάσιο όπου γίνονται οι πρόβες της Cantalaloun: 

«Η ιδέα ξεκίνησε δύο  καλοκαίρια πριν στο festival στα Τσαμάκια όπου είμασταν μαζί με τον Φρεντ τη Μαρίζα και τη Χριστίνα. Ηταν ένα τριήμερο ανοιχτό σε όλους με ακροβατικά μουσικές χορό δέσιμο ναυτικών κόμπων. Επειδή μας άρεσε είπαμε να το συνεχίσουμε και έτσι τον επόμενο Νοέμβρη ξεκίνησε με μια συνάντηση στο Μοσαϊκ (βλέπε post) όπου κάναμε στην αρχή τις πρόβες. Στηριζόμαστε αποκλειστικά σε δικούς μας πόρους και σε crowdfounding. Εκτός της cantalaloun είναι και η polyfonica με τα μικρά παιδάκια. Είναι ωραία γιατί συναντιόμαστε όλοι μαζί. Εμένα είναι και τα παιδιά μου μαζί και μ’αρεσει παρα πολύ που κάνουμε κάτι κοινό μαζί, γιατί μετά, τα τραγούδια τα μεταφέρουμε στο σπίτι και μεταφέρεται εκεί η ενέργεια της χαράς. 

Μ’αρέσει που συναντιόμαστε εδώ άνθρωποι από διαφορετικές χώρες, διαφορετικούς πολιτισμούς διαφορετικές ηλικίες και τελικά ενωνόμαστε τραγουδώντας και τελικά βλέπουμε ότι δεν είμαστε πολύ διαφορετικοί αλλά έχουμε κάτι πολύ κοινό που είναι η αγάπη για το τραγούδι. Και αυτή η διάθεση να επικοινωνήσεις και να γνωρίσεις καινούργιους πολιτισμούς, μουσικές είναι πολύ σπουδαία. Η χορωδία ξεκίνησε από τη χαρά και την αγάπη ανθρώπων να βρεθούν μαζί να τραγουδήσουν και αυτός ο πυρήνας έφερε κι άλλους κι άλλες και είναι ανοιχτή σε όλους όσους θέλουν και σκέφτονται έτσι. 

 

Προσπαθούμε να ενώσουμε όλες τις φωνές μας μαζί και να βγει μέσα από αυτή τη διαφορετική δημιουργία φωνών (σοπράνο, μέσο ματζόρε) αυτή η νέα σύνθεση. Το σώμα για μας έχει σημασία και γι’ αυτό θέλουμε να μην είμαστε τυποποιημένοι ομοιόμορφοι αλλά χρωματιστοί διαφορετικοί. Το να είσαι ο εαυτός σου βγαίνει πιο καθαρά. Τραγουδάς και βγαίνει η ψυχή σου από μέσα. 

 

Η χορωδία πήγε στην αντιφασιστική πορεία γιατί το τραγούδι είναι ένας τρόπος και να διαμαρτυρηθείς και να προτείνεις κιόλας.  Δηλαδή να προτείνεις τη χαρά και το ότι μπορεί να αλλάξει αυτή το σύστημα προς το καλύτερο. Γιατι το τραγούδι η μουσική ο χορός και οι τέχνες γενικά μας ενώνουν παρα μας χωρίζουν».

Από αυτή τη μέρα και μετά η χορωδία κατακλύζει με τις μουσικές της τις γειτονιές και τις πλατείες της Λέσβου και κυρίως την Πλατεία Σαπφούς, κάθε φορά που το θεωρεί αναγκαίο. Σιγά σιγά φτιάχνει ένα habitus αλληλεγγύης και συνεργασίας και εμπνέει και άλλες συλλογικότητες.

Κρίστη Πετροπούλου
Δεκέμβριος 2019

[1] Bourdieu, 1972; Wacquant, 2016; Petropoulou, 2019.

[2] Νατάσα Παπανικολάου, 2017 https://kinisienergoipolites.blogspot.com/2017/03/blog-post_59.html 

[3] Δέσποινα Φρατζή,2018 https://www.vice.com/gr/article/ywezqv/sth-mytilhnh-kapoioi-prosfyges-epai3an-se-mia-parastash-me-8ema-to-periballon

[4] «O περσινός καταστροφικός σεισμός στη Λέσβο καθώς και η διαρκής μετακίνηση ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους για να επιβιώσουν συνδέονται στην ιστορία που φτιάξαμε με τον μύθο του Κατακλυσμού» λένε στο κάλεσμα τους.

[5] Εμπνευσμένες από αυτήν την ιδέα και τις μουσικές της Αφρικής που ήρθαν το 2019 στη Μυτιλήνη με διάφορ@ς μουσικούς της προσφυγιάς, θα γίνουν νέες δράσεις αργότερα, από άλλες συλλογικότητες. Όπως η μουσικοχορευτική παράσταση Χορεύοντας για την Ειρήνη του RAD MUSIC concert #RadMusicLesvos και άλλες παραστάσεις στο κάστρο της Μυτιλήνης.

Αναφορές:

Bourdieu P., 1972. Outline of a theory of practice; Cambridge: Cambridge University Press.

Wacquant L., 2016. A concise genealogy and anatomy of habitus The Sociological Review, Vol. 64, 64–72.

Petropoulou C., 2019. Can the poetic of commoning change the habitus? Reflexions from Lesvos with a Latin American perspective of urban – regional social movements. In : Gouvias D., Petropoulou C., Tsavdaroglou C., 2019. Contested Borderscapes.Transnational Geographies vis-à-vis Fortress Europe. Invisibles Cities, pp.125-138.

Φρατζή Δ.,2018. https://www.vice.com/gr/article/ywezqv/sth-mytilhnh-kapoioi-prosfyges-epai3an-se-mia-parastash-me-8ema-to-periballon

Παπανικολάου Ν., 2017 https://kinisienergoipolites.blogspot.com/2017/03/blog-post_59.html  

Συναυλία 2/11/2019 https://www.youtube.com/watch?v=eev9nXkudBk&list=PL5PV2BCFDWvUiHiZviQT43RDw5yKD64_-&index=2

Φωτογραφίες:
Κρίστη Πετροπούλου
ΚΟΙΝΟ(ΠΟΙΗΣΕΙΣ)
Κατηγορίες
Χαρτο(γραφώντας)

Xάρτης ‘Τοποθέτησης & Προσανατολισμού’, ακρωτήρι Κόρακας

Ένα από τα ‘σημεία εισόδου’ των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών στην Ευρώπη αποτελεί και το βραχώδες ακρωτήρι του Κόρακα -συχνά θανατηφόρο-  στο βορειοανατολικότερο άκρο της Λέσβου. Στο συγκεκριμένο σημείο δημιουργήθηκε, τον Νοέμβριο του 2015, από εθελοντές και οργανώσεις αλληλέγγυων ένα ‘παρατηρητήριο μετακινήσεων’ που λειτουργούσε και ως ‘σταθμός υποδοχής’ για τους μετανάστες και πρόσφυγες που προσέγγιζαν από τη θάλασσα την ευρύτερη περιοχή μέχρι την παραλία της Συκαμιάς.

Από τις πρώτες δράσεις των αλληλέγγυων που στελέχωναν τον σταθμό ήταν και η δημιουργία του συγκεκριμένου χάρτη ‘τοποθέτησης και προσανατολισμού’. Συγκεκριμένα, τοποθετεί το σημείο ‘άφιξης’ των μεταναστών και προσφύγων και δίνει πληροφορίες και οδηγίες για την επόμενη πορεία και σταθμούς που θα συναντήσουν στην κοντινή περιοχή.

Στον χάρτη παρατηρούμε ότι, το σημείο άφιξης των βαρκών (με μαύρο χρώμα κάτω δεξιά) είναι στον Φάρο του ακρωτηρίου Κόρακα (Lighthouse Korakas), όπου παρέχονται πρώτες βοήθειες (σύμβολο σταυρού). Στη συνέχεια, οι νεοαφιχθέντες θα πρέπει να περπατήσουν σε ένα δύσβατο μονοπάτι (σύμβολο πατημασιών) για 0.8km μέχρι τον πρώτο σταθμό, το Σημείο Οχτώ (Point Eight), όπου μπορούν να ζεσταθούν, να πιουν νερό και να καθίσουν (στα σχετικά σύμβολα). Από το συγκεκριμένο σημείο, τους παραλαμβάνει ένα όχημα, τύπου καρότσα, το οποίο μετά από μία διαδρομή 20 λεπτών τους μεταφέρει στο σταθμό του πρώην Εργοστασίου Τυριών (Cheese Factory), όπου παρέχονται ζέστη, τροφή, ζεστά ροφήματα, νερό, τουαλέτα, βασικός ρουχισμός και πρώτες βοήθειες (στα σχετικά σύμβολα). Εκεί τους παραλαμβάνει το αρμόδιο όχημα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (MSF) το οποίο τους μεταφέρει, σε 30 λεπτά, στον πιο κοντινό σταθμό της οργάνωσης.

Είναι πολύ σημαντικό να παρατηρήσουμε τα εξής για τον συγκεκριμένο χάρτη και τη διαδικασία δημιουργίας του (χαρτογράφηση): 

– ο χάρτης έχει δημιουργηθεί με ανεξίτηλα χρώματα πάνω σε μάρμαρο, ώστε να αντέχει σε βροχή, υγρασία και λοιπές καιρικές και φυσικές αντιξοότητες που θα τον αλλοίωναν

– ο συμβολισμός του είναι κατάλληλος ώστε να μπορεί να ‘επικοινωνεί’ το μήνυμά του σε ανθρώπους όλων των γλωσσών

– ο χάρτης δίνει τη σημαντική πληροφορία των αποστάσεων και του χρόνου, καθώς απευθύνεται σε ανθρώπους που βρίσκονται σε επείγουσα κατάσταση ή/και σε κίνδυνο και οι οποίοι είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουν τις παραμέτρους αυτές αμέσως μόλις φτάσουν στη στεριά.

Νάγια Τσελεπή
Δεκέμβριος 2019

Φωτογραφίες: Νάγια Τσελεπή, Φεβρουάριος 2016

 

Χαρτο(γραφώντας)