Κατηγορίες
Κοινο(ποιήσεις)

Humade Crafts Workshop & ‘το ταξίδι της Parisa’

Το project Humade Crafts Workshop[1] αποτελεί μέρος της Μ.Κ.Ο Αλληλεγγύης Λέσβου. Στεγάζεται στον χώρο του Mosaik Support Centre[2] στο κέντρο της Μυτιλήνης. Το εργαστήριο ξεκίνησε την δράση του το 2017, η οποία είναι δωρεάν για όλους και όλες, προσφυγές και ντόπιους. Στόχος του είναι η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση του κοινού δια μέσου της τέχνης της επανάχρησης/χρησιμοποίησης. Βασική προϋπόθεση είναι η παροχή ενός χώρου φιλικού οπού οι συμμετέχοντες/ουσες να νιώθουν άνετα κι ελεύθερα να δημιουργήσουν. πειραματιζόμενοι/ες με διαφορετικά υλικά που για πολλούς φαντάζουν άχρηστα. Πολύ σημαντικό είναι ότι στη διαδικασία δημιουργίας, έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν ατομικά ή συλλογικά project καθώς και τα υλικά με τα οποία θα ασχοληθούν. Την ίδια στιγμή, η διαδικασία της επανάχρησης, πέρα από ότι συνδέεται με την ανακύκλωση και την κλιματική αλλαγή, καλύπτει άμεσες ανάγκες, καθώς στο νησί υπάρχουν πολλά υλικά που θεωρούνται απόβλητα. Την ίδια στιγμή αποκτά και συμβολικό χαρακτήρα καθώς ‘απόβλητες’ θεωρούνται και πολλές ανθρώπινες ζωές σε αυτό. Ως εκ τούτου, η αλλαγή της σημασίας των υλικών μέσα από την επανάχρησή τους καθίσταται ανάλογη της ορατοποίησης των ανθρώπων που συμμετέχουν στο εργαστήριο.

Ένα από τα πολλά πρόσωπα που συμμετείχαν ήταν και η Parisa, μια 16χρονη πρόσφυγας από το Αφγανιστάν, η οποία βρίσκονταν με τα αδέρφια της στη Λέσβο, 1 χρόνο και 8 μήνες, περιμένοντας να φύγουν για Γερμανία να συναντήσουν την μητέρα τους. “Η Parisa ήταν μια ιδιαίτερα καλλιτεχνική και επαναστατική φυσιογνωμία με την οποία αγαπηθήκαμε εξ αρχής”, σχολιάζει η Γιούλα, συντονίστρια και εμψυχώτρια του εργαστηρίου. “Της άρεσε να ζωγραφίζει, ερχόταν ακόμη και σε ώρες που τα μαθήματα είχαν τελειώσει κι απολαμβάναμε η μια την συντροφιά της άλλης κάνοντας τέχνη. Ανήσυχο πνεύμα κι ευαίσθητη ψύχη. Στο Humade, ερχόταν περίπου 1 χρόνο κι  όπως η ίδια μου αποκάλυψε, η εμπειρία της εκεί την έκανε να πιστέψει τον εαυτό της και να νιώσει πάλι χαρούμενη!”.

“Σχεδίασε λοιπόν ένα έργο το οποίο συμβολίζει το ταξίδι της από το Αφγανιστάν έως την Λέσβο. Ήταν πολύ συγκινητική τόσο η αφήγηση της όσο και η απεικόνιση της ιστορίας με χρώματα και υλικά.”

Έφτασε η μέρα που μάθαμε ότι η Parisa θα έφευγε τελικά για Γερμανία. “Περίεργη στιγμή, “δεν ξέραμε πώς να αντιδράσουμε, με χαρά ή λύπη” σημειώνει η Γιούλα. “Τότε μου ήρθε μια ιδέα! Της πρότεινα να ζωγραφίσει κάτι σε ένα τοίχο στην αυλή του  εργαστηρίου, έτσι θα έμενε μαζί μας πάντα μέσα από την τέχνη της. Της άρεσε η ιδέα αλλά μου αντιπρότεινε πως θα ήταν καλύτερο να κάνουμε κάτι μαζί. Έτσι σκεφτήκαμε να βγάλει αυτή το σχέδιο και κάποια κομμάτια της τοιχογραφίας. Θα ήταν κολλάζ από φαινομενικά άχρηστα υλικά που θα έβαζα εγώ και κάποια ζωγραφική από την ίδια. Ενθουσιάστηκα! Εκεί ξεκίνησε το brainstorming.”

“Μετά από λίγο καιρό η Parisa έφυγε αλλά ‘το ταξίδι της’ δεν είχε τελειώσει ακόμη. Έτσι σκέφτηκα να το συνεχίσω αλλά όχι μονή μου…”

“Γυναίκες διαφορετικών εθνικοτήτων έπαιρναν μέρος στη συνέχιση ‘του ταξιδιού’ για τους επόμενους 6 μήνες. Γυναίκες με διαφορετικές ιστορίες αλλά με κοινό όραμα. Γυναίκες αλληλέγγυες. Η καθεμιά έβαζε το προσωπικό της ταλέντο και στυλ, ακολουθώντας πάντα την βασική ιδέα της ιστορίας.”

“Με αφορμή λοιπόν το κάλεσμα των ζαπατιστας για μια συλλογική δράση τέχνη που θα συμμετείχε στο καθιερωμένο τους φεστιβάλ Comparte, συνεργαστήκαμε με τις Αόρατες Γυναίκες[3]. Μαζί τους συνεχίσαμε και σχεδόν ολοκληρώσαμε ‘το ταξίδι’ που έφτασε μέχρι το Μεξικό, την ζούγκλα της Λακαντόνα και από εκεί τις αγωνιζόμενες γυναίκες σε όλον τον κόσμο”.

‘Το ταξίδι της Parisa’ ξεκίνησε με πολύ αγάπη, σε μία προσπάθεια αναπαράστασης της ζωής και του οράματος μιας έφηβης που στην πορεία του ενώθηκε με τα αντίστοιχα πολλών ακόμα γυναικών. Η όλη πορεία του αποδεικνύει πως η τέχνη επενεργεί θεραπευτικά και ακόμα περισσότερο μέσα σε ομάδες.

Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στο project είχαν έντονο συμβολισμό: τα κομμάτια από σωσίβια υπενθυμίζουν το καθεστώς επικινδυνότητας υπό το οποίο μετακινήθηκαν χιλιάδες άνθρωποι, τα κομμάτια λάστιχου από βάρκες που κόπηκαν την επισφάλεια των ζωών τους, τα κουμπιά από ρούχα τα όσα ‘αφέθηκαν’ πίσω προκειμένου την επιβίωση τους, οι σφραγίδες την αργή διαδικασία για την απόκτηση ασύλου κ.ο.κ.. Η διαδικασία μεταμόρφωσης όλων αυτών σε κάτι όμορφο αποτελεί μία θεραπευτική διαδικασία που μετασχηματίζει μια δυσάρεστη εμπειρία σε θετική.

Την ίδια στιγμή, η αλλαγή της σημασίας των υλικών μέσα από την επανάχρησή τους ‘ορατοποίησε’ τις γυναίκες του εργαστηρίου και ενδυνάμωσε όσες ζουν υπό την ιδέα του ‘απόβλητου’. Όπως ειπώθηκε και σ’ ένα από τα εργαστήρια “είναι σαν να λες σε αυτούς που καταληστεύουν τους λαούς, προκαλούν τους πολέμους και εμποδίζουν τους ανθρώπους να μετακινηθούν ότι αυτά που εσείς θεωρείτε απόβλητα είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο και ότι μπορούμε να το αποδείξουμε με ένα έργο τέχνης”.

Το έργο αποτελεί μία συλλογική διαδικασία στην οποία -εκτός από την ίδια την Parisa- γυναίκες που την είχαν γνωρίσει έβαλαν την πινελιά τους, γυναίκες που δεν την γνωρίσαν ενωθήκαν μαζί της μέσα από το project και γυναίκες που ποτέ δεν έμαθαν γι’ αυτήν απέκτησαν ένα έναυσμα δημιουργικότητας και ορατοποίησης. ‘Το ταξίδι της Parisa’ θα συνεχίζει όσο υπάρχουν γυναίκες -που ίσως φαντάζουν ‘αόρατες’- αλλά βρίσκονται ανάμεσά μας σε διαφορετικά σημεία αυτού του κόσμου, που συνεχίζουν να ονειρεύονται, να μοιράζονται και να αγωνίζονται για μία καλύτερη ζωή!

Γιούλα Κουτσουμπού & Nάγια Τσελεπή
Μάρτιος 2020


[1] https://lesvosmosaik.org/what-we-do/classes-2-2/

[2] https://lesvosmosaik.org/el/καλωσ-ηλθατε/

[3] Οι ‘Αόρατες Γυναίκες’ είναι μια πρωτοβουλία που ξεπήδησε από την ερευνητική ομάδα ‘Αόρατες Πόλεις’ του Τμ. Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, βλ. περισσότερα στο post ‘Αόρατες Γυναίκες’ στην κατηγορία Resistances.


Φωτογραφίες:
1, 4, 5: Νάγια Τσελεπή, Οκτώβριος – Νοέμβριος 2019
2, 3, 6, 7:  Γιούλα Κουτσουμπού, Οκτώβριος – Mάρτιος 2020

Κατηγορίες
Κοινο(ποιήσεις)

Διαπολιτισμικές χορωδίες που χτίζουν ένα habitus αλληλεγγύης

Στη Μυτιλήνη των διαφιλονικούμενων συνόρων και πεποιθήσεων, ανάμεσα στις πολλαπλές αόρατες προσπάθειες συνύπαρξης και αλληλεγγύης και τις πολλές χορωδίες και θεατρικές ομάδες ξεχωρίζουν μερικές δράσεις που είναι πλέον διαπολιτισμικές και χτίζουν ένα habitus αλληλεγγύης.[1]

“Opera Babel” Φεβρουάριος – Μάρτιος 2017 (θίασος 50 ανθρώπων από 4 – 60+χρονών, και διαφορετικές καταγωγές).. Η παράσταση ήταν εμπνευσμένη από το “Έπος του Γιλγαμές” που όμως εδώ είχε διαφορετικό τέλος: «Γιατί πολύ απλά εδώ στη Λέσβο, γράφεται μια νέα ιστορία,  αυτή στην οποία, πάνω σε μια σκηνή θα συναντηθούν πρόσφυγες, ντόπιοι, εθελοντές, παιδιά, ερασιτέχνες και επαγγελματίες τραγουδιστές και μουσικοί για να μας ταξιδέψουν σε ένα νέο κόσμο. Αυτόν στον οποίο όλοι μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά…»[2]

MAHABHARABBIT Μάιος 2018 (θίασος 60 ανθρώπων από 4 – 60+χρονών, και διαφορετικές καταγωγές). Η παράσταση έγινε αμέσως μετά τις επιθέσεις ορισμένων κατοίκων ενάντια σε συγκέντρωση προσφύγων στην πλατεία Σαπφούς. Ονομάστηκε Μαχαμπαράμπιτ, από το ινδικό έπος Mahabarata, τον σύγχρονο κατακλυσμό απορριμμάτων (σε αντιστοιχία με αυτόν του Νώε) και τη κατάληξη rabbit, ένα Μαγικό Κουνέλι που δίνει την ιδέα του αερόστατου, «ενός αερόστατου που δεν λειτουργεί από τον αέρα και τη φωτιά αλλά με την καλή συνεργασία και την αλληλεγγύη»[3] και προτείνει την ιδέα της ανακύκλωσης – μεταποίησης.[4]

14/5/2018 Αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Μαρίας στην Κρίστη στο 6o Πειραματικό γυμνάσιο όπου γίνονται οι πρόβες της Cantalaloun: 

«Η ιδέα ξεκίνησε δύο  καλοκαίρια πριν στο festival στα Τσαμάκια όπου είμασταν μαζί με τον Φρεντ τη Μαρίζα και τη Χριστίνα. Ηταν ένα τριήμερο ανοιχτό σε όλους με ακροβατικά μουσικές χορό δέσιμο ναυτικών κόμπων. Επειδή μας άρεσε είπαμε να το συνεχίσουμε και έτσι τον επόμενο Νοέμβρη ξεκίνησε με μια συνάντηση στο Μοσαϊκ (βλέπε post) όπου κάναμε στην αρχή τις πρόβες. Στηριζόμαστε αποκλειστικά σε δικούς μας πόρους και σε crowdfounding. Εκτός της cantalaloun είναι και η polyfonica με τα μικρά παιδάκια. Είναι ωραία γιατί συναντιόμαστε όλοι μαζί. Εμένα είναι και τα παιδιά μου μαζί και μ’αρεσει παρα πολύ που κάνουμε κάτι κοινό μαζί, γιατί μετά, τα τραγούδια τα μεταφέρουμε στο σπίτι και μεταφέρεται εκεί η ενέργεια της χαράς. 

Μ’αρέσει που συναντιόμαστε εδώ άνθρωποι από διαφορετικές χώρες, διαφορετικούς πολιτισμούς διαφορετικές ηλικίες και τελικά ενωνόμαστε τραγουδώντας και τελικά βλέπουμε ότι δεν είμαστε πολύ διαφορετικοί αλλά έχουμε κάτι πολύ κοινό που είναι η αγάπη για το τραγούδι. Και αυτή η διάθεση να επικοινωνήσεις και να γνωρίσεις καινούργιους πολιτισμούς, μουσικές είναι πολύ σπουδαία. Η χορωδία ξεκίνησε από τη χαρά και την αγάπη ανθρώπων να βρεθούν μαζί να τραγουδήσουν και αυτός ο πυρήνας έφερε κι άλλους κι άλλες και είναι ανοιχτή σε όλους όσους θέλουν και σκέφτονται έτσι. 

 

Προσπαθούμε να ενώσουμε όλες τις φωνές μας μαζί και να βγει μέσα από αυτή τη διαφορετική δημιουργία φωνών (σοπράνο, μέσο ματζόρε) αυτή η νέα σύνθεση. Το σώμα για μας έχει σημασία και γι’ αυτό θέλουμε να μην είμαστε τυποποιημένοι ομοιόμορφοι αλλά χρωματιστοί διαφορετικοί. Το να είσαι ο εαυτός σου βγαίνει πιο καθαρά. Τραγουδάς και βγαίνει η ψυχή σου από μέσα. 

 

Η χορωδία πήγε στην αντιφασιστική πορεία γιατί το τραγούδι είναι ένας τρόπος και να διαμαρτυρηθείς και να προτείνεις κιόλας.  Δηλαδή να προτείνεις τη χαρά και το ότι μπορεί να αλλάξει αυτή το σύστημα προς το καλύτερο. Γιατι το τραγούδι η μουσική ο χορός και οι τέχνες γενικά μας ενώνουν παρα μας χωρίζουν».

Από αυτή τη μέρα και μετά η χορωδία κατακλύζει με τις μουσικές της τις γειτονιές και τις πλατείες της Λέσβου και κυρίως την Πλατεία Σαπφούς, κάθε φορά που το θεωρεί αναγκαίο. Σιγά σιγά φτιάχνει ένα habitus αλληλεγγύης και συνεργασίας και εμπνέει και άλλες συλλογικότητες.

Κρίστη Πετροπούλου
Δεκέμβριος 2019


[1] Bourdieu, 1972; Wacquant, 2016; Petropoulou, 2019.

[2] Νατάσα Παπανικολάου, 2017 https://kinisienergoipolites.blogspot.com/2017/03/blog-post_59.html 

[3] Δέσποινα Φρατζή,2018 https://www.vice.com/gr/article/ywezqv/sth-mytilhnh-kapoioi-prosfyges-epai3an-se-mia-parastash-me-8ema-to-periballon

[4] «O περσινός καταστροφικός σεισμός στη Λέσβο καθώς και η διαρκής μετακίνηση ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους για να επιβιώσουν συνδέονται στην ιστορία που φτιάξαμε με τον μύθο του Κατακλυσμού» λένε στο κάλεσμα τους.

[5] Εμπνευσμένες από αυτήν την ιδέα και τις μουσικές της Αφρικής που ήρθαν το 2019 στη Μυτιλήνη με διάφορ@ς μουσικούς της προσφυγιάς, θα γίνουν νέες δράσεις αργότερα, από άλλες συλλογικότητες. Όπως η μουσικοχορευτική παράσταση Χορεύοντας για την Ειρήνη του RAD MUSIC concert #RadMusicLesvos και άλλες παραστάσεις στο κάστρο της Μυτιλήνης.


Αναφορές:

Bourdieu P., 1972. Outline of a theory of practice; Cambridge: Cambridge University Press.

Wacquant L., 2016. A concise genealogy and anatomy of habitus The Sociological Review, Vol. 64, 64–72.

Petropoulou C., 2019. Can the poetic of commoning change the habitus? Reflexions from Lesvos with a Latin American perspective of urban – regional social movements. In : Gouvias D., Petropoulou C., Tsavdaroglou C., 2019. Contested Borderscapes.Transnational Geographies vis-à-vis Fortress Europe. Invisibles Cities, pp.125-138.

Φρατζή Δ.,2018. https://www.vice.com/gr/article/ywezqv/sth-mytilhnh-kapoioi-prosfyges-epai3an-se-mia-parastash-me-8ema-to-periballon

Παπανικολάου Ν., 2017 https://kinisienergoipolites.blogspot.com/2017/03/blog-post_59.html  

Συναυλία 2/11/2019 https://www.youtube.com/watch?v=eev9nXkudBk&list=PL5PV2BCFDWvUiHiZviQT43RDw5yKD64_-&index=2


Φωτογραφίες:
Κρίστη Πετροπούλου

Κατηγορίες
Κοινο(ποιήσεις)

Μικρός Ντουνιάς στο Lesvos Migration Atlas

 

Ο Σύλλογος

Ο Mικρός Ντουνιάς (ΜΝ) είναι ένα Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο με έδρα τη Λέσβο, που ιδρύθηκε το 2017 από κατοίκους του νησιού, κατά κύριο λόγο γονείς και παιδαγωγούς. Υπόβαθρο αποτέλεσε μια σειρά άτυπων συζητήσεων γύρω από μια παιδική χαρά της Μυτιλήνης, η οποία ανέδειξε την ανάγκη μιας ομάδας γονέων να οργανώσει μια δημοκρατική, υπαίθρια κοινότητα μάθησης για παιδιά προσχολικής ηλικίας, ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής, τάξης και άλλων διακρίσεων. Οι συζητήσεις γρήγορα τράπηκαν σε εβδομαδιαία συνέλευση με τη συμμετοχή παιδαγωγών, η οποία και ίδρυσε το Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο για την Προώθηση του Πολιτισμού και την Περιβαλλοντική Ευαισθητοποίηση «ο Μικρός Ντουνιάς». Σκοπός του Σωματείου είναι να συμβάλλει

– στην προώθηση και την εισαγωγή στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα καινοτόμων παιδαγωγικών πρακτικών, ιδίως στους τομείς της συμπεριληπτικής/διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, της ελεύθερης βιωματικής μάθησης και της υπαίθριας παιδαγωγικής.

– στην αρμονική συμβίωση μεταξύ ντόπιων & προσφύγων[1] στη Λέσβο.

Η εβδομαδιαία συνέλευση, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται με διεξοδικό διάλογο και συναίνεση, αποτελεί έκτοτε ακρογωνιαίο λίθο του εγχειρήματος.

Η παιδαγωγική κοινότητα

Στην πράξη, ο Μικρός Ντουνιάς αποτελεί μια κοινότητα μάθησης και (συν)δημιουργίας, ανοιχτή σε μικρούς/-ες και μεγάλους/-ες. Η δράση της κινείται γύρω από τρεις βασικούς άξονες:

α. την ελεύθερη βιωματική μάθηση

β. τη μάθηση στη φύση και την ύπαιθρο

γ. την ισότιμη διαπολιτισμική συνύπαρξη & συνδιαμόρφωση

Based on these pillars, the team of Mikros Dounias organizes:

 

Α. Daily pedagogical program for children of preschool age.

From October 2017 and on a daily basis, children of local and refugee families play and learn together in the small pine forest of PIKPA refugee camp or in other natural spots. Since then and until the end of 2020, 20 local children and 30 refugee children have received stable, innovative, intercultural preschool education in nature.

 

Με βάση τους παραπάνω άξονες, η ομάδα του ΜΝ οργανώνει:

Α. Καθημερινό παιδαγωγικό πρόγραμμα για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Από τον Οκτώβρη του 2017 και σε καθημερινή βάση, παιδιά ντόπιων και προσφυγικών οικογενειών παίζουν και μαθαίνουν μαζί στο μικρό πευκόδασος του ανοιχτού προσφυγικού καταυλισμού πρώην ΠΙΚΠΑ ή σε άλλες φυσικές τοποθεσίες. Έκτοτε και μέχρι το τέλος του 2020, 20 παιδιά ντόπιων και 30 παιδιά προσφύγων έχουν λάβει σταθερή, καινοτόμα, διαπολιτισμική προσχολική εκπαίδευση στη φύση.

Β. Ποικίλες δράσεις για παιδιά και ενήλικες.

Ο Μικρός Ντουνιάς διοργανώνει δράσεις για παιδιά και ενήλικες, που στοχεύουν στη δια βίου μάθηση, την ισότιμη διαπολιτισμική συνύπαρξη, την κοινωνική ώσμωση. Εκδρομές, γιορτές, εργαστήρια και σεμινάρια ενδυναμώνουν την πολυπολιτισμική κοινότητα του Μικρού Ντουνιά και συχνά είναι ανοιχτά στην τοπική κοινωνία.

 

Γ. Δικτύωση εγχειρημάτων & διάχυση μεθοδολογικών εργαλείων.

Βαρύνουσα σημασία δίνεται στη δικτύωση με ομάδες και φορείς που δραστηριοποιούνται σε εφάμιλλους τομείς, στην ανταλλαγή γνώσης και μεθοδολογίας, στη διάχυση παιδαγωγικών εργαλείων που η παιδαγωγική ομάδα του Μικρού Ντουνιά δοκιμάζει στην πράξη.

Για την ιστορία

Τομή στη λειτουργία του Μικρού Ντουνιά αποτέλεσε η εκκένωση του ανοιχτού προσφυγικού καταυλισμού πρώην ΠΙΚΠΑ στις 30 Οκτωβρίου 2020.  Από το 2012, ο χώρος του πρ.ΠΙΚΠΑ φιλοξένησε χιλιάδες ευάλωτους/-ες πρόσφυγες, με τη φροντίδα και το διαρκή αγώνα πάμπολλων ανθρώπων, συλλογικοτήτων, φορέων και κυρίως της οργάνωσης «Αλληλεγγύη Λέσβου». Ο Μικρός Ντουνιάς έκανε τα πρώτα του βήματα σε αυτό το φιλόξενο περιβάλλον και, για περισσότερα από τρία χρόνια, αγκάλιασε και αγκαλιάστηκε από τις οικογένειες που κατοικούσαν και τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνταν εκεί.

Μετά την εκκένωση του πρ. ΠΙΚΠΑ, ο Μικρός Ντουνιάς συνεχίζει τη δράση του σε εναλλακτικές φυσικές τοποθεσίες.

 

Μάθετε περισσότερα

Περαιτέρω πληροφορίες για το εγχείρημα μπορείτε να αντλήσετε από τα αναρτημένα παιδαγωγικά του κείμενα, τα newsletter του και τα επίσημα βίντεό του. Κανάλι επικοινωνίας η ηλεκτρονική διεύθυνση mikrosdounias@gmail.com

[1] Για λόγους οικονομίας λέξεων και διευκόλυνσης της ανάγνωσης, αναφερόμαστε στους πληθυσμούς σε μετακίνηση που περνούν από τη Λέσβο, πρόσφυγες, μετανάστες/-τριες, αιτούντες/-ούσες άσυλο με τον όρο «πρόσφυγες».

Μικρός Ντουνιάς
Μάιος 2020

 

Φωτογραφίες από τις δραστηριότητες του Μικρού Ντουνιά

Κατηγορίες
Κοινο(ποιήσεις)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΛΕΣΒΟΥ 2021 / ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ MOSAIK 

ΚΕΝΤΡΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ MOSAIK

ΙΣΤΟΡΙΑ

Το Mosaik Support Center ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2016 σε συνεργασία με την Borderline Europe, ανταποκρινόμενο στην ανάγκη για βιώσιμες δομές υποστήριξης για τους πρόσφυγες και τους ντόπιους μετά την έναρξη ισχύος της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Τον Μάρτιο του 2019, η Αλληλεγγύη Λέσβου ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για τις δραστηριότητες στο Mosaik. Το Mosaik είναι ένα όμορφο σημείο συνάντησης για πρόσφυγες και ντόπιους όπου αλληλεπιδρούν και συναντιούνται στο κέντρο της Μυτιλήνης.

 

 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Το Κέντρο Στήριξης Mosaik συνέχισε να λειτουργεί διαδικτυακά για όλους καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας- προσφέροντας διαδικτυακάμαθήματα στα ελληνικά και στα αγγλικά. Σήμερα το Mosaik ανοίγει και πάλι τις πόρτες του, λαμβάνοντας όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις, ενώ παράλληλα υποστηρίζει την κοινότητά μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεδομένου ότι οι πόρτες του είναι και πάλι ανοιχτές, τα μαθήματα ελληνικών, αγγλικών, μαζί με τα νέα μαθήματα αραβικών και πληροφορικής λειτουργούν αναλόγως.

 

HUMADE CRAFTS WORKSHOP

Το Εργαστήριο Humade συνεχίζει να προωθεί την σημασία του σεβασμού στον άνθρωπο και το περιβάλλον μέσω εργαστηρίων και την παραγωγή βίντεο.Τα εργαστήρια παρεχουν μια δημιουργική διέξοδο για τα άτομα, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν στην ομάδα να μοιραστεί με ασφάλεια το κρίσιμο μήνυμα της επαναχρησιμοποίησης και της αναβίωσης των αποριμμάτων.

 

Τα εργαστήρια χειροτεχνίας , βασισμένα στην περιβαλοντολογική ευαισθητοποίηση και δημιουργία, δρούν ως σύνδεσμος με την τοπική κοινότητα. Ένα εξαιρετικό δείγμα δουλειάς του Humade Crafts Workshop είναι η κατασκευή συλλογικών μωσαϊκών, φτιαγμένων αποκλειστικά με την επαναχρησιμοποίηση ‘άχρηστων’ υλικών , σε διάφορα μέρη του νησιού.

 

ΤΣΑΝΤΕΣ SAFE PASSAGE

Από το 2015, το εργαστήριο κατασκευής τσαντών Safe Passage Bags στοχεύει στην προστασία του περιβάλλοντος με όχημα την αλληλεγγύη..Ανακυκλώνουμε υλικά για να δημιουργήσουμε χειροποίητες τσάντες και χειροτεχνίες, παρέχοντας εκπαίδευση και ευκαιρίες απασχόλησης σεπρόσφυγες και ντόπιους στη Λέσβο.

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Το τελευταίο μας πρόγραμμα επικεντρώνεται σε δύο βασικούς στόχους της αποστολής της LESOL:

Να δημιουργήσει χώρους αλληλεγγύης στην κοινότητα, προσφέροντας παράλληλα αξιοπρεπή στέγη και υποστήριξη σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, προωθώντας την ένταξη και την ανάπτυξη δεξιοτήτων και γνώσεων, δημιουργώντας ευκαιρίες απασχόλησης σε σύνδεση με την τοπική κοινωνία. Ένα εγκαταλελειμμένο ιδιωτικό κτίριο ανακαινίζεται από μια ομάδα, όπου ντόπιοι επαγγελματίες εκπαιδεύουν τους πρόσφυγες σε οικοδομικές εργασίες, ενώ παράλληλα οι ίδιοι πρόσφυγες παρακολουθούν μαθήματα γλώσσας και ηλεκτρονικών υπολογιστών, εξατομικευμένη υποστήριξη για γραφειοκρατικές και διοικητικές διαδικασίες, καθώς επίσης εργαστήρια που στοχεύουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής και καθοδήγηση σχετικά με την απασχόληση. Μετά την ολοκλήρωση της ανακαίνισης το κτίριο αυτό θα αποτελέσει μέρος του Προγράμματος Στέγασης και θα φιλοξενεί ευάλωτους πρόσφυγες.

 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ/ ΔΡΑΣΗ

Σε συνεργασία με επαγγελματίες ψυχικής υγείας, εκπαιδευτικούς και καλλιτέχνες, με βάση τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,αναπτύσσουμε και υλοποιούμε ψυχοεκπαιδευτικές δραστηριότητες, μέσω βιωματικών προσεγγίσεων μάθησης για την ενδυνάμωση του ατόμου και της κοινότητας. Στόχος του προγράμματος μας είναι να δώσουμε τα εργαλεία στους ανθρώπους και τις κοινότητες για να διαχειριστούν τιςπροκλήσεις που αντιμετωπίζουν.