Κατηγορίες
Καθημερινή Ζωή

Covid-19 ημέρες στη Μόρια

Στη μέση του Covid19, οι πρόσφυγες της Μόρια αντιμετωπίζουν ένα διαφορετικό δίλημμα από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι στην υπόλοιπη Ευρώπη ανησυχούν ότι πρέπει να παραμείνουν στα σπίτια τους και για το πώς να περάσουν το χρόνο τους. Εδώ, για εμάς τους πρόσφυγες, είναι διαφορετικό.

Μιλούσα με έναν νεαρό άντρα της Συρίας την περασμένη εβδομάδα και μου είπε κάτι που μου ταιριάζει και πιθανώς πολλούς άλλους: αν πεθάνουμε, πεθαίνουμε αν ακόμη και ένας από μας έχει τον ιό και τότε όλοι θα πεθάνουμε.

Στη Μόρια όλοι φοβούνται, πολλοί άνθρωποι ήδη πάσχουν από πνευμονία και λοιμώξεις στο στήθος, καθώς και άλλες υποκείμενες καταστάσεις, το νερό διακόπτεται για αρκετές ώρες την ημέρα στο στρατόπεδο. Όταν το νερό επιστρέψει, το δίλημμα ξεκινά. Πρέπει να πλένουμε τα πιάτα πρώτα ή να κάνουμε ντους, πρέπει να πλένουμε τα ρούχα τους ή πρέπει να περιμένουμε για ώρες στη σειρά για φαγητό; Αν πάμε να πάρουμε το φαγητό και καταφέρουμε να το παραλάβουμε, τα πιάτα θα είναι βρώμικα, αν πάμε να πάρουμε το φαγητό δεν θα υπάρχει αρκετό νερό για να πλύνουμε τα ρούχα μας, ή να κάνουμε ντους. Αν πάμε να πλύνουμε τα ρούχα και να κάνουμε ντους, δεν θα είμαστε σε θέση να μπούμε στην ουρά για φαγητό, και κάπως έτσι κοιμόμαστε πεινασμένοι. Μία από τις βασικότερες ανάγκες μας στη ζωή είναι το νερό, ενώ άλλοι ανησυχούν για το Covid19, αφήνουμε να ανησυχούμε αν θα είμαστε σε θέση να έχουμε νερό για να πλύνουμε τα χέρια μας.

Όμως, παρά τα πάντα, το πιο σημαντικό είναι ότι εμείς μέσω όλων θα διατηρήσουμε την ελπίδα ότι έχουμε επιβιώσει από τον πόλεμο, έχουμε επιβιώσει από πολιτοφυλακές, έχουμε επιβιώσει διασχίζοντας τη θάλασσα και τώρα θα επιβιώσουμε από αυτόν τον ιό μαζί

Μην ακούτε εκείνους που λένε ότι δεν υπάρχουν λύσεις, υπάρχουν πολλές λύσεις, δυστυχώς οι ζωές εκείνων στο στρατόπεδο δεν αξίζουν την προσπάθεια για τους υπευθύνους. Η απάντηση του Covid19 φαίνεται τόσο καλά ενορχηστρωμένη παντού, αλλά τα στρατόπεδα προσφύγων ξεχνούνται και πάλι.

Yousif Alshewaili, Νάγια Τσελεπή
Απρίλιος 2020

Φωτογραφίες: Yousif Alshewaili

Κατηγορίες
Καθημερινή Ζωή

Ζωή στα σκουπίδια

Πώς είναι το συναίσθημα να αντιμετωπίζεσαι σαν να είσαι σκουπίδι; 

ακόμα χειρότερο – πώς είναι το αίσθημα της ζωής που περιβάλλεται από σκουπίδια;

Οι συνθήκες διαβίωσης μέσα και έξω από το hot spot της Mόρια ήταν ανέκαθεν απάνθρωπες, αλλά κατά τη διάρκεια του χειμώνα 2019-2020 έγιναν εξωφρενικές: σωροί σκουπιδιών κυριαρχούν στο τοπίο χιλιάδων ανθρώπων που ζουν, εργάζονται και προσφέρουν εθελοντισμό μέσα και έξω από το hot spot, καθώς και τη γύρω περιοχή που καλύπτεται από χωριά, χωράφια, δρόμους κ.λπ. αποτελώντας απειλή για την υγεία και την ασφάλεια των πληθυσμών καθώς και του οικοσυστήματος.

Με βάση ένα σχετικό άρθρο της τοπική εφημερίδας (Στο Νησί, 2020), τις τελευταίες ημέρες του Ιανουαρίου, τα σκουπίδια δημιουργούν πολλαπλούς κινδύνους, είχαν συσσωρευτεί στους κεντρικούς δρόμους έξω από το hot spot θέτοντας εμπόδια στην πρόσβαση, ακόμη και στα ασθενοφόρα και τα πυροσβεστικά οχήματα – οι έντονες βροχές και ανέμους που επικρατούν επιδεινώνουν τις επιπτώσεις των σκουπιδιών. Όπως εξήγησε ο συγγραφέας του άρθρου, η κατάσταση οφείλεται στο γεγονός ότι η εταιρεία που έχει πρόσφατα συμβληθεί για τη συλλογή απορριμμάτων δεν εκπληρώνει τα καθήκοντά της. Εν τω μεταξύ, οι προσπάθειες για τη βελτίωση της κατάστασης απο τον Δήμου και του Κράτους είναι ανεπαρκείς. Εκείνοι που βοήθησαν στη μείωση των κινδύνων που συνδέονται με τα σκουπίδια, ήταν εθελοντές που είχαν την υποστήριξη της τοπικής κοινότητας.

Η επέμβασή τους συνέβαλε στην εκκαθάριση των οδών πρόσβασης έκτακτης ανάγκης στη Μόρια με στόχο τη βελτίωση της συνολικής ευημερίας και των συνθηκών διαβίωσης. Σε συνέχεια αυτού, συνέχισαν να πραγματοποιούν εργασίες καθαρισμού αποβλήτων σε εβδομαδιαία βάση.

Νάγια Τσελεπή
Φεβρουάριος 2020

 


Αναφορές:

Άρθρο, Στο Νησι, ‘Να παρέμβει η Εισαγγελία για τα σκουπίδια της Μόριας!”, 29.1.2020

 

Φωτογραφίες: Knut Bry, 27.1.2020