ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ πάντα σε πληθυντικό αριθμό, πάντα αμφισβητούμενες εκ των έσω, πράξεις που επιχειρούν να δημιουργήσουν μικρές ρωγμές και να διαταράξουν τη γραμμικότητα της κρίσης. Προσπαθούμε να απομακρυνθούμε από τη θεαματικότητα της αντίστασης, από την ηρωική αναπαράσταση ορισμένων υποκειμένων. Έχουμε την τάση να επικεντρωνόμαστε στις μαλακότερες, καθημερινές πράξεις αντίστασης που κάνουν το αόρατο και πάλι ορατό. Αναγνωρίζουμε επίσης πράξεις αντίστασης που αποτυγχάνουν, αφήνοντας ένα πολύτιμο ίχνος γνώσης για την επόμενη πράξη. Βλέπουμε την αντίσταση ως μια συνεχιζόμενη διαδικασία χωρίς σαφή προορισμό. Έχουμε κατηγορηθεί ότι είμαστε ρομαντικοί επειδή πιστεύουμε ότι κανείς δεν είναι ελεύθερος έως ότου είμαστε όλοι ελεύθεροι – αποδεχόμαστε την κατηγορία και συνεχίζουμε να εξερευνούμε τα συναισθηματικά τοπία της αντίστασης.